Hayat... ben...

Çok sevdim.. Sevdim.. Seni
Çok üzdün.. Üzdün.. Beni

Uykusuz bir gece..
Ve saat epey geç..
Aklımda bir sorun var ve;
Elimde cevap..
..

Sabah olsa..
Ben bi kere sızsam..
Ve sonra;
Tekrar uyanıp da.. Konuşsam..
Hayat.. Hayat..
Diye Ben...
Hayat.. Hayat..
Dinle beni..

Bırak.. Bırak..
Peşimi..
Bırak.. Bırak..
Peşimi benim..
Hayat..
Ben vazgeçtim..

Bu dünya çok elips..
Hayat çok edepsiz..
Adımı bile koymuşlar;
Benden habersiz..

Belki..
Konuşmak da yaşamak gibi..
Belki çok gereksiz çok gereksiz..

Bedenim senin ama hayat..
Ruhum asla..
Diye ben..
Hayat.. Hayat..
Masumum..

Bırak.. Bırak..
Peşimi..
Bırak.. Bırak..
Peşimi benim..
Hayat..
Ben vazgeçtim..

...

Geri ver..
Geri ver..
Geri ver..

Herşeyi herşeyimi herşeyi baştan..
Yeni baştan..
Çok üzüldüm..
Çok üzdüler beni hayat sayende;
O insanlar insanlar insanlar var ya..
Hepsi..
Hepsi kadar en çok;
Masum ve biraz da suçluyum..

Ama sen çok günahkarsın hayat..

Hala masumum..
Hala masumum hayat..
Ama herkes kadar..
Herkes kadar..
Günahkarım..
Çok üzdün..
Çok üzdün..
Beni hayat..

Çok..
Çok sevdim seni hayat..
Sevdim.
Sevdim seni ama..
Hayat seni ben seçmedim..

Çok..
Çok üzdün beni hayat..

Üzdün..
Üzdün beni hayat..

Hayat seni ben affetmedim..

...

-x2-
çok.. sevdim.. sevdim.. seni..
çok.. üzdün.. üzdün.. beni..
-x2-

...

Söz & Müzik & Aranje: Cem Adrian